Smrznuti gas, ili kako ga još nazivaju „vatreni led“ je novi, do sada neiskorišćeni fosilni izvor energije koji je gotovo nepoznat u široj javnosti, ali je zato najpoželjniji budući izvor za energetske kompanije koje se utrkuju u istraživanjima o mogućnostima njegove eksploatacije. Procenjuje se, naime, da bi potencijalni izvori smrznutog gasa mogli da premaše ukupnu količinu energije koja se nalazi u svim drugim poznatim fosilnim gorivima. Ali kako je reč o gasnim, ili metan hidratima i potencijalna opasnost po životnu sredinu je zanatno, čak do 36 puta veća od štetnog uticaja ugljen dioksida.
Dok se u javnosti raspravlja o štetnim uticajima sve rasprostranjenije eksploatacije gasa i nafte iz škriljaca, države i kompanije se utrkuju u istraživanjima kako da najefikasnije iskoriste potpuno novi fosilni izvor – gasne, ili metan hidrate, koji imaju još značajniji energetski potencijal i veću isplativost. Tako američka Uprava za informisanje u energetici (EIA) procenjuje da gasni hidrati sadrže više ugljenika nego sva ostala fosilna goriva na planeti zajedno. EIA smatra da se pod ledom nalazi više desetina hiljada triliona kubnih stopa prirodnog gasa (Tcf), dok se ukupan potencijal gasa iz škriljaca procenjuje na oko 7.000 Tcf.
Gasni hidrat je fascinantna supstanca koja izgleda kao led, ali zapravo se sastoji od molekula metana koji su zarobljeni u molekulima vode. Kada se izlože plamenu, oni se ne tope, već se zapale i zato se gasni hidrat naziva „smrznuti“ gas, ili „vatreni led“. Hidrati prirodnog gasa mogu se naći zarobljeni pod površinom Arktika, kao i ispod dna okeana, a kada se gasni hidrat zagreva ili depresira, preobraća se u prirodni gas i vodu.
Kineski inženjeri su prošle godine prvi put uspešno oslobodili prirodni gas iz ledenih naslaga ispod Južnog kineskog mora i tako se za još jedan korak približili njegovoj eksploataciji. Iako je Japan još 2013. godine u Pacifičkom okeanu, 80 kilometara od obale centralnog Japana uspešno izvadio prirodni gas iz zamrznutih naslaga hidrata metana ispod dna mora, kineski naučnici su u svom projektu uspeli da izdvoje mnogo više gasa. Troškovi eksploatacije „smrznutog“ gasa sa morskog dna trenutno su mnogo viši nego kod drugih metoda dobijanja prirodnog gasa. Ali uprkos tome, stručnjaci smatraju da je u pitanju „gorivo koje obećava“, odnosno da će njegova komercijlizacija biti itekako isplativa.
Kada se gasni hidrat izvede na površinu zemlje i zagrejava ili mu se snižava pritisak, jedan kubni metar gasnog hidrata oslobađa 164 kubna metra prirodnog gasa. To zapravo znači da u standardnim uslovima na površini zemlje, gasni hidrati zauzimaju 150 do 170 puta manju zapreminu od prirodnog gasa. Iz toga sledi da se ovi hidrati mogu, pod uslovima koji vladaju u njihovim prirodnim deponijama, koristiti za skladištenje prirodnog gasa. Takav energent se može čuvati na temperaturi i pritisku koji mu obezbeđuju stabilnost i kada je potreban gas za sistem snabdevanja, gasni hidrat se rastapa i isparava pri nižem pritisku i uvodi u sistem gasovoda.
Ali, gasni hidrati kriju u sebi manu, koja važi za sva gasna goriva. Od trenutne emisije gasova u svetu, 14% uzrokuje metan. Metan ne ostaje u atmosferi dugo poput ugljen-dioksida, ali je njegov uticaj na zagrevanje mnogo veći od uticaja CO2 za svaki emitovani gram gasa. Metan je „super potentni“ gas staklene bašte, koji može do 36 puta više da utiče na globalno zagrevanje od ugljen-dioksida.