Australijski naučnici otkrili su da neke vrste drveća mogu da posluže kao „prirodni detektori“ za mesta na kojima postoje velike naslage zlata. Prema studiji koja je objavljena u časopisu Nature Communications ovo otkriće bi trebalo da olakša pronalaženje podzemnih ležišta rude, koja su na nepristupačnim mestima.
Dr. Mel Lintern, geohemičar iz Australia’s Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO), objašnjava da je njegov tim otkrio da neka stabla, poput eukaliptusa koji pušta korenje do dubina od od 40-ak metara, transportuju čestice zlata iz tla u lišće. Lako dostupna nalazišta u Australiji i svetu već su uglavnom pronađena i eksploatisana, pa je veoma važno da se lociraju novi izvori do kojih je teško doći. „Sada pokušavamo da otkrijemo nedostupnije izvore, koji se nalaze desetinama metara ispod sedimenata i peščanih dina. Drveće nam nudi novu metodu, koja može da nam koristi u tom procesu“, kaže dr. Lintern.
Linternov tim je pomoću australijskog sinhrotrona, ogromnog uređaja koji rendgenskim zracima vrlo detaljno ispituje materijale, otkrio tragove zlata u lišću, kori i grančicama nekih stabala. Uočene količine su minimalne – prosečna koncentracija zlata u listovima eukaliptusa je tek oko 46 delova na milijardu, dakle manje od 0,000005 posto težine tkiva biljke. To je naučnike navelo na zaključak da je zlato otrovno za stabla, pa ona pokušavaju da ga pohrane u delovima poput lišća, ili u delovima u kojima nema ćelija, kako bi smanjile štetne biohemijske reakcije.
Otkriće bi, takođe, trebalo da omogući potragu za novim izvorima zlata na način koji bi manje štetio životnoj sredini. „Ova metoda ne samo da je jeftinija od prilično skupih procesa i tehnologija za nalaženje zlatnih naslaga, nego i smanjuje oštećenje okoline jer uzimamo vrlo male uzorke sa drveća, kao i iz lišća i grančica koje su otpale“, ističe dr. Lintern. Po njegovom mišljenju, ista metoda mogla bi da se primenjuje za traženje drugih metala poput gvožđa, bakra i olova u svim delovima sveta.