Američki mediji danima analiziraju razmimoilaženje Francuske i Nemačke po pitanju intervencije u Libiji, tvrdeći da će posledice istih biti mnogo dublje nego što je pitanje jedne intervencije, počev od stopiranja evro integracija.
NY times piše da Francuska, ponovo u vrhu NATO-a, vodi sve oštriju politiku, a Nemačka, po prvi put u poslednjih 100 godina pacifističku.
U tekstu pod naslovom “Francuska uzleće, Nemačka se odmeće” navodi se da je Pariz “pružio mišiće” i UN snagama u Obali Slonovače, “dajući lekciju svom pacifistički orijentisanom savezniku, Nemačkoj, o atlantizmu 21. veka”. Autor se pomalo rugaNemačkoj „koja kolebljivo staje uz Brazil, Rusiju, Indiju i Kinu, protiv najbližih sazveznika, Francuske i SAD, pri glasanju u UN o vojnoj akciji. A evo i Francuske sa najjačom podrškom NATO“. On ilustruje ovu tvrdnju pričama da u Bengaziju građani kad vide NATO avion viču „evo ih ovi Sarkozijevi“.
Za SAD, smatra njujorški dnevnik, nema dileme: „Na najvišoj smo tački posleratne francuske diplomatije i najniže u Nemačkoj“ konstatuje se, uz isticanje da je Berlin “morao da stane uz svoje saveznike”. Francuska i SAD navodno imaju za cilj demokratizaciju u arapskom svetu, ali i da se ojača UN koji „ne sme uvek sklapati kišobran kad počinje kiša“. Zato komentator smatra da je Angela Merkel pre manevrista nego lider, iako je objektivno gledano Nemačka predvodnica ekonomskog oporavka Evrope. Međutim, pošto nije ratna predvodnica, odjednom joj se zamera da nema više tu moć da zajedno sa Francuskom čini temelje zajednice i donosi najvažnije odluke za njenu budućnost.
Pošto američki mediji i u ovome vide početak kraja EU, oni predviđaju stopiranje evro integracija, i veliki rizik za održanje evra.