Jedna od prvih odluka novoimenovanog belgijskog premijera Elia di Rupoa bila je produženje zabrane rada u Belgiji Bugarima i Rumunima. Naime, ova država je protiv uvoza radne snage iz novopridošlih zemalja EU sa obrazloženjem da radnici iz pomenutih zemalja već rade u Belgiji, varajući pri tom socijalne službe. Ovakve zabrane produžilo je i nekoliko najjačih ekonomija EU.
Pre tri meseca Evropski parlament usvojio je rezoluciju kojom bi trebalo da se povuku zabrane uvoza radne snage iz novopridruženih država. Međutim, nisu se svi složili sa ovom rezolucijom. Holandija se prema Bugarima i Rumunima koji bi da rade u ovoj državi odnosi isto kao i prema pridošlicama koje nisu iz EU. Španija je protekle godine uvela restriktivnu politiku prema emigrantima iz Rumunije koje tereti za podizanje nivoa nezaposlenosti u zemlji.
Belgija je međutim opravdanje našla u činjenici da mnogo Bugara i Rumuna već radi u njoj koristeći razne trikove kako bi izvlačili novac namenjen socijalnim davanjima, poput mehanizma traženja zaštite od bankrota ili zapošljavanja i momentalnog otpuštanja radnika.
Pre dve nedelje Velika Britanija objavila je da će zabranu za Rumune i Bugare produžiti do 2013. Italija, koja je u teškoj ekonomskoj situaciji, je međutim odlučila da liberalizuje tržište rada, što podrazumeva lakši ulazak na isto Bugara i Rumuna. Rumunske vlasti dočekale su ovaj podstrek oduševljeno, nadajući se da je to signal za ostale EU članice da liberalizuju svoju radnu politiku.
Međutim, devet zemalja produžilo je restriktivnu politiku uvoza rumunskih i bugarskih kadrova na naredne dve godine, pravdajući je krizom. I da nije bilo krize, razvijene zemlje EU plaše se kandidature novih, siromašnijih država, jer se iz njih očekuju ogromni talasi emigracije, kao što je to bio slučaj sa Rumunijom i Bugarskom.