Pod izvesnim uslovima, postoji mogućnost da u 2015 godini dođe do oporavka proizvodnje ne samo u Nemačkoj već i u nizu drugih evropskih zemalja. Kada je Srbija u pitanju dinamika njene proizvodnje je dosta lošija od suseda izuzev Hrvatske gde je od početka krize 2007 do danas proizvodnja opala za 16,7 odsto, prenosi Makroekonomija.org, oslanjajući se na analizu desezoniranih podataka o indeksu prerađivačke industrije u izabanim mesecima, počevši od decembra 2007. godine.
Ekonomska kriza je počela još u drugoj polovini 2007 godine da se preliva iz SAD u Evropu, ali su evropske monetarne vlasti, pogrešno, mislile da je veća opasnost rast cena (cene primarnih proizvoda su rasle do sredine 2008 godine), od višemesečnog niza opadajućih podataka o industrijskog proizvodnji. Stoga su povećavale kamatne stope, ne računajući koliko će ova mera dodatno da obori proizvodnju. Onda kada je nastupio slom cena primarnih proizvoda, kada su zamrle investicije i trgovina, nikakve monetarne olakšice nisu mogle da spreče slom industrijske proizvodnje, a za koji su postojale indikacije još u 2007 godini.
U odnosu na decembar 2007 godine, u decembru 2008. godine prerađivačka industrija je imala za 13% manji nivo proizvodnje, a u decembru 2009. godine on je bio manji za 16,2%. To znači da se najveći deo sloma dogodio u poslednjem tromesečju 2008 godine, a da je u 2009 godini pad bio znatno manji. Nakon oporavka u 2010 godini, u kojoj je prevaziđen pad iz 2009 godine, a i u decembru je nivo proizvodnje bio za 4,7% veći nego u decembru 2008 godine, u odnosu na kraj 2007 godine, on je bio manji za 8,9%.
I od 2010. godine imamo „mrtvilo“ od dinamike, jer je na kraju 2014. godine nivo proizvodnje prerađivačke industrije bio za 1,1pp iznad nivoa u 2010. godini.
U odnosu na ove prosečne vrednosti imamo ekstreme: Slovačka je povećala proizvodnju za 30,9%, a Kipar je smanjio za više od 40% (Španija za 29,2%, a Grčka za 28,5%).
Bilo bi lepo da ovi indeksi sami po sebi nešto znače, pa reći da je BiH kao Turska, Makedonija kao Nemačka, Slovenija kao Hrvatska, Srbija kao Luksemburg, a Hrvatska kao Italija. Bilo bi lepo, ali nije tako. Indeks iz decembra 2007 godine nam ništa ne kaže o dinamici industrijske proizvodnje do tog meseca, od 2000, ili od 1990 godine, na primer. Isto tako, indeksi fizičkog obima mogu stagnirati, ali da pri tome raste dodata vrednost (kod zemalja koje imaju tehnološki razvoj), i obratno, da proizvodnja raste, ali da se korist od nje smanjuje (npr. u Srbiji).
Nemačka je evropsko proizvodno jezgro i njena dinamika bi trebalo da utiče, u većoj ili manjoj meri na sve ostale zemlje, ali važi i obratno. U decembru 2014 godine indeks fizičkog obima proizvodnje u Nemačkoj bio je za 0,4% veći nego na kraju 2007 godine. Međutim, eskalacija nasilja u Ukrajini, pad cena primarnih proizvoda i drugi faktori verovatno su uticali da se u njoj nivo proizvodnje opet spusti ispod indeksa 100. Ukoliko se to ne dogodi, pri monetarnoj relaksaciji, koja kasni 7 godina, postoji mogućnost da u 2015 godini dođe do oporavka proizvodnje ne samo u Nemačkoj već i u nizu drugih zemalja. Oporavak nije potreban nizu zemalja koje su prevazišle nivo iz 2007 godine, gde uz Slovačku spadaju i Poljska, Rumunija, Litvanija, Estonija, Irska, Latvija i Belgija. Van EU dobro stoje Turska, BiH i Norveška.
Srbija ima 11,3% manji obim proizvodnje nego pre 7 godina, nalazi se na 22 mestu od 34 zemlje za poređenje, i uporediva je sa Bugarskom. Od zemalja sa kojima se graniči, sve imaju bolje pokazatelje o dinamici proizvodnje sem Hrvatske, koja ima pad za 16,7%.
Opširnije na: Makroekonomija.org