Klimatske promene u kombinaciji sa brzim porastom stanovništva, ekonomskim rastom i sleganjem zemljišta mogli bi dovesti do devetostrukog povećanja globalnog rizika od poplava u velikim lučkim gradovima od danas do 2050, navodi OECD.
Buduće štete od poplava u većim primorskim gradovima, objavljeni su u Nature Climate Change, i deo su tekućeg projekta OECD koji se bavi istraživanjem implikacija politika rizika od poplava usled klimatskih promena i ekonomskog razvoja. Ona se nadovezuje na prethodne studije OECD koji su rangirali svetske lučke gradove na osnovu aktuelnih i budućih “izlaganja”, gde je “izlaganje” maksimalan broj ljudi ili imovine koji bi mogli biti ugroženi od poplava.
Autori procenjuju sadašnje i buduće gubitke od poplava ili globalne troškova poplava u 136 od najvećih svetskih primorskim gradova, uzimajući u obzir postojeće priobalne sisteme zaštite. Prosečni globalni gubici poplava u 2005, procenjeni na oko 6 milijardi US $ godišnje, mogli bi se povećati na US $ 52 milijardi do 2050 ako se uzmu u obzir samo do sada poznate projektovane društveno-ekonomske promene.
Gradovi koji spadaju u danas najrizičnije, mereno prosečnim godišnjim gubicima zbog poplava, nalaze se u razvijenim i zemljama u razvoju: Guangdžou, Majami, Njujork, Nju Orleans, Mumbai, Nagoja, Tampa-St. Peterburg, Boston, Šenzen, Osaka-Kobe, i Vankuver. Zemlje sa najvećim rizikom od poplava u primorskim gradovima su Sjedinjene Države i Kina. Zbog njihovog bogatstva i malog nivoa zaštite, na tri američka grada (Majami, Njujork i Nju Orleans) odnosi se 31% od gubitaka u 136 gradova. Ako se tome doda Guangdžu, četiri grada u vrhu liste nose 43% globalnih gubitaka od 2005.
Ukupna dolarska cena je jedan od načina da se proceni rizik. Drugi je da se godišnji gubici prikažu kao procenat bogatstva nekog grada, kao mera lokalne ranjivost. Koristeći ovu meru, Guangdžou (Kina), Gvajakil (Ekvador); Ho Ši Min, (Vijetnam); Abidžan, (Obala Slonovače) su među najugroženijima.
U proceni uticaja budućih klimatskih promena, studija pretpostavlja da će srednji (mean) nivoi mora, uključujući i one koji su uzrokovani topljenjem leda, porasti za 0,2-0,4 metara do 2050. Pored toga, oko četvrtina od 136 gradova se nalaze u deltama i izloženi su lokalnom sleganju zemljišta i promeni lokalnog nivoa mora, posebno tamo gde erozija zahvaljujući podzemnim vodama ubrzava prirodne procese.
Važan nalaz ove studije je da, zbog toga što su mehanizmi odbrane od poplava dizajnirani prema prethodnim iskustvima, čak i umeren rast nivoa mora dovesti do gubitaka zbog rastućeg odsustva adaptacije na nove okolnosti. Neaktivnost nije opcija jer bi to moglo da dovede do gubitaka većih od US $ 1 triliona. Dakle, primorski gradovi će morati da poboljšaju svoje upravljanje poplavama, uključujući bolju odbranu, čiji troškovi se procenjuju na oko US $ 50 milijardi godišnje za 136 gradova.
Čak i sa boljom zaštitom, obim gubitaka će se povećati, često više od 50%, kada se desi poplava. Prema rečima dr Stivena Halegata, vodećeg autora studije, „Postoji granica do koje se može postići zaštita uz veliki napor: stanovništvo i imovina će ostati ranjiva na propuste u odbrani ili izuzetne događaje koji prevazilaze dizajniranu zaštitu“. Da bi se gradovima pomoglo da se izbore sa katastrofama kada se one dogode, kreatori politika treba da razmotre sistem ranog upozoravanja, planiranje evakuacija i otporniju infrastrukturu i finansijsku podršku za obnovu uništene ekonomije u gradovima.
U izveštaju se takođe navodi da se velika povećanja rizika mogu pojaviti u lučkim gradovima koji danas nisu izloženi velikim rizicima, što bi vlasti i građane moglo, ako se prenebegne, uhvatiti nespremne. Pet gradova sa najvećim procenjenim povećanjem rizika od poplava u 2050 su Aleksandrija, (Egipat), Barankilja, (Kolumbija), Napulj,(Italija), Saporo,( Japan), i Santo Domingo, (Dominikanska Republika).